Η ομαδική θεραπεία, αναφέρεται στην θεραπεία που γίνεται με τον ψυχολόγο και έναν αριθμό από θεραπευόμενους. Ο αριθμός αυτός ποικίλει, χωρίς όμως να είναι λιγότερος από 4 και μεγαλύτερος από 12. Η συνοχή της ομάδας είναι πολύ σημαντική, για αυτό επιλέγονται άνθρωποι με κοινά ηλικιακά και κοινωνικά στοιχεία, καθώς και στόχους θεραπείας.

Το θεραπευτικό πλαίσιο επιτρέπει σε κάθε μέλος να αναφερθεί σε προσωπικά θέματα που το δυσκολεύουν, μέσα σε ένα ασφαλές περιβάλλον, στο οποίο επικρατεί εμπιστευτικότητα, ειλικρίνεια και τηρείται το απόρρητο. Οι σχέσεις μεταξύ των μελών ορίζονται μόνο μέσα στην θεραπευτική ομάδα και δεν επιτρέπεται να υπάρχουν σχέσεις εκτός θεραπευτικού πλαισίου. Η χρονική διάρκεια της ομάδας είναι 2 ώρες και η συχνότητα εβδομαδιαία.

Το περιβάλλον της ομάδας, είναι μία δυναμική αλληλεπίδραση σχέσεων και συναισθημάτων που κατευθύνεται από τον ψυχολόγο και σε ορισμένες περιπτώσεις και από τον συνθεραπευτή. Κάθε μέλος, εκφράζοντας το θέμα του, απευθύνεται ταυτόχρονα σε μία μικρογραφία της κοινωνίας που εδώ τον ακούει, τον αποδέχεται, τον αφουγκράζεται και τον καθρεφτίζει. Ακόμα και σε περιπτώσεις διαφωνίας, η ομάδα λειτουργεί με τέτοιον τρόπο που το θέμα λύνεται, αποκαλύπτωντας στο κάθε μέλος το νόημα αυτής της διαφωνίας.

 

Τα οφέλη της Ομαδικής Θεραπείας*:

1. Ενστάλαξη ελπίδας, γιατί η ομάδα θα βοηθήσει τον θεραπευτόμενο να αλλάξει τη ζωή του απαλλασσόμενος ή βελτιώνοντας τα συμπτώματά του, να αναπτύξει την αυτοπεποίθησή του και να χαρεί τη ζωή του περισσότερο, μέσα από την ανάλυση στο εδώ-και-τώρα.

2. Καθολικότητα, γιατί κάθε άνθρωπος μπαίνει στην ομάδα πιστεύοντας ότι μόνο αυτός έχει παθολογία, περίεργες σκέψεις κι επιθυμίες και φυσικά διαψεύδεται από τα άλλα μέλη.

3. Χορήγηση πληροφοριών, εφόσον στη διάρκεια της θεραπείας θα δοθούν πληροφορίες για τα ζητήματα της ψυχικής υγείας καθώς και συγκεκριμένες οδηγίες πάνω σε καθημερινά προβλήματα.

4. Αλτρουϊσμός, γιατί το μοίρασμα και μόνο του χρόνου και η προσπάθεια κατανόησης των συμπτωμάτων από τα μέλη, βοηθούν στο να προσφέρει κάποιος κάτι από τον εαυτό του προκειμένου και να ωφεληθεί, ακόμη κι αν οι οικογενειακές εμπειρίες έχουν υπάρξει ιδιαίτερα στερητικές και προβληματικές και γι' αυτό η διορθωτική επαναβίωση της αρχικής οικογενειακής ομάδας, συνιστά ένα από τα βασικότερα πλεονεκτήματα της ομαδικής θεραπείας.

5. Κοινωνικοποίηση, καθότι η διαδικασία της ομάδας βοηθά στο να αντλήσει κάποιος πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται κι αντιδρά κι άρα να τον μεταφέρει αυτόν τον πλούτο και στη ζωή του εκτός του θεραπευτικού group.

6. Μιμητική συμπεριφορά, όπως κι όταν είμαστε παιδιά και μαθαίνουμε μέσα από τη διαδικασία της μίμησης και της ταύτισης.

7. Κάθαρση, διότι η επεξεργασία στο συνειδητό μέσω της λεκτικοποίησης των ασυνείδητων αισθημάτων προσφέρει ανακούφιση.

8. Υπαρξιακοί παράγοντες, γιατί η ομάδα συζητάει με όρους αναλυτικής ενδοσκόπησης βασικά ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, όπως ο θάνατος, η μοναξιά, η ματαιότητα της ζωής, θέματα δηλαδή που μας απασχολούν έντονα σε όλη τη διάρκεια της ζωής και συνήθως προσπαθούμε να αποσιωπήσουμε γιατί προκαλούν άγχος και κατάθλιψη.

9. Συνεκτικότητα της ομάδας, που αφορά την αίσθηση του ανήκειν σε ένα σύνολο, το οποίο γνωρίζει και τα καλά και τα κακά στοιχεία της προσωπικότητας. Είναι και αυτός ένας από τους πιο δυνατούς παράγοντες στη θεραπεία που μαζί με τον τελευταίο παράγοντα της διαπροσωπικής μάθησης συνιστούν τους ακρογωνιαίους λίθους της ομαδικής εργασίας.

*Irvin Yalom, Θεωρία και Πράξη της Ομαδικής Ψυχοθεραπείας, 2006

• Προηγούμενο
• Επόμενο