Κατά τη διάρκεια της πορείας μας, ανάπτυξη και εξέλιξη, "εκπαιδευόμαστε" σε ένα τρόπο ζωής που ορίζεται από το πρωτογενές σύστημα της οικογένειας και στη συνέχεια από τα δευτερογενή συστήματα του σχολείου, της κοινωνίας. Εμπειρίες και συναισθήματα αποτυπώνονται στην ψυχή μας, μας στιγματίζουν και τα κουβαλάμε μαζί μας σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας.

Στο σήμερα, αυτές οι δικτατορίες έρχονται να μας δυσκολέψουν στο προχώρημά μας, είναι δυσλειτουργικά κομμάτια που εμφανίζονται απειλητικά κάθε κρίσιμη στιγμή απόφασης ή επιλογής. Συναισθήματα φοβίας, ακύρωσης, ματαίωσης, μας οδηγούν να πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει δικαίωμα αλλαγής. Οι κοινωνικές προσταγές που έχουμε μάθει "ο άνθρωπος γεννιέται, δεν γίνεται", "ο άνθρωπος δεν αλλάζει", έρχονται να προστεθούν σε αυτό το ιδεολογικό μωσαϊκό και όχι μόνο να μας απαγορεύουν κάθε σκέψη αλλαγής αλλά να θεωρούμε θετική την ασφάλεια της συνήθειας, παρά τις εμφανείς δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε.

Τι μας απομένει; Να συνεχίσουμε τη ζωή μας με προγραμματιστικό τρόπο. Έτσι όμως χάνεται η δυνατότητα να βρούμε τι θέλουμε, να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας, να δούμε τις ικανότητές μας, να γίνουμε πραγματικά ευτυχισμένοι, εκφράζοντας τις αυθεντικές μας επιθυμίες.

Η αναγνώριση του εαυτού μας στις δυσκολίες είναι το κρίσιμο στάδιο που πατάμε pause στη ζωή μας και αναρωτιόμαστε αν υπάρχει διέξοδος. Η θεραπευτική προσέγγιση, προσφέρει αυτή την θεώρηση σε διαστάσεις της ψυχής μας που δεν ξέραμε πως υπήρχαν. Ακουμπάμε τον εαυτό μας, τον ακούμε, τον αφουγκραζόμαστε και κάνουμε σχέση μαζί του. Τον κατανοούμε, αναγνωρίζουμε τα βιώματα και τις εμπειρίες και μαθαίνουμε να μην μετανιώνουμε για τίποτα από ό,τι κάναμε μέχρι σήμερα.

Η διεργασία γίνεται με έναν τρόπο που δεν είναι αντιληπτός από την πρώτη στιγμή. Η αλλαγή δεν επέρχεται από τη μία μέρα στην άλλη. Εμπιστεύομαστε, δημιουργούμε θεραπευτική σχέση, εξωτερικευόμαστε, εκφραζόμαστε, αισθανόμαστε, αναγνωρίζουμε, επιλέγουμε, αλλάζουμε. Δεν πρόκειται απλά για μία συμβουλή, μία ένεση αυτοπεποίθησης, μία ωραιοποίηση.

Σταδιακά, αρχίζουμε και βλέπουμε τα πράγματα πιο ελπιδοφόρα. Δεν γίνονται όμως με έναν μαγικό τρόπο, γίνονται γιατί εμείς επιλέγουμε να τα καθορίσουμε. Και αφού τα καθορίσουμε, μεταβολίζουμε την καθημερινότητά μας και αλλάζουν και οι άνθρωποι δίπλα μας. Γιατί τίποτα δεν είναι γραμμικό, όλα είναι θέμα αλληλεπιδράσεων. Τα καθημερινά θέματα που μας φαντάζονταν θεόρατα, αρχίζουν και γίνονται κατανοητά. Αλλαγή συναισθήματος, αλλαγή ψυχολογίας... αλλαγή ζωής.

• Προηγούμενο
• Επόμενο