Διαθέτεις το θάρρος και τη σοφία να έρθεις σε αντιπαράθεση με τον εαυτό σου;

Στο οικείο, παρ’ όλη την ασφάλειά του, βρίσκεται συχνά επίσης μια μεγάλη πηγή ψυχικού πόνου: προκειμένου να διατηρήσω την ακεραιότητά μου, την αυτοεκτίμησή μου, την υπερηφάνεια μου ή την ασφάλειά μου, πληρώνω ένα τρομερό κόστος συναισθηματικού πόνου και αδιεξόδου. Αυτός ο πόνος με φέρνει στη θεραπεία.

Mέσω της ψυχοθεραπείας, οι άνθρωποι είναι σε θέση να πλοηγούνται σταδιακά στις προκλήσεις της ζωής, αντιλαμβανόμενοι ότι δεν ευθύνονται αποκλειστικά οι ίδιοι για τις λανθασμένες και δυσλειτουργικές επιλογές στο σήμερα αλλά η δυσκολία τους είναι μία συνέπεια των παρελθοντικών μοτίβων που δεν έχουν κατανοήσει και που έχουν διαμορφώσει τη σημερινή σκέψη και συμπεριφορά τους.

Κάθε ευχή κλείνει μέσα της την επιθυμία και την ελπίδα για κάτι που θέλουμε να συμβεί και ειδικότερα σε κάθε εορταστική περίοδο, ευχόμαστε στους ανθρώπους που αγαπάμε να τους συμβούν αυτά που επιθυμούν. Ουσιαστικά λέμε: «Eύχομαι να σου συμβεί...»... προσωπικά μου ακούγεται σα μαγική σκέψη.

Ένας άνθρωπος που βλέπει τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο στα πενήντα του, όπως έκανε στα είκοσι του, έχει χάσει τριάντα χρόνια από τη ζωή του. Ποιος θα ήθελε, άραγε, να χάσει τριάντα ολόκληρα χρόνια από τη ζωή του;